Een vrouw is vandaag tegen de avond ten val gekomen met haar scootmobiel op het trottoir van de Aagje Dekenstraat. Aanvankelijk werd een verkeersongeval gemeld via 112, maar al snel bleek er meer aan de hand, uiteindelijk kwamen drie eenheden politie ter plekke.
Twee mannen hielpen de gevallen vrouw, ze probeerden haar ook terug in haar scootmobiel te zetten, maar dat mislukte. Toegesnelde ambulancemedewerkers constateerden dat er geen sprake van letsel was. Een motoragent noteerde gegevens en sprak ondermeer met een medewerkster van een nabijgelegen supermarkt, kennelijk had zich daar iets afgespeeld, wat precies is niet bekendgemaakt, maar de supermarkt zou aangifte doen tegen de vrouw, zo was te horen.
Na enige tijd begon de vrouw te krijsen. Ze wilde weg, maar kon door haar zware lichamelijke beperking niet zonder hulp op haar scootmobiel. De motoragent maande haar tot kalmte: “Anders ga je in de boeien”. Twee extra politie-eenheden kwamen naar de Aagje Dekenstraat en overlegden langdurig over hoe deze zaak opgelost moest worden. De vrouw kwam tot rust, maar wilde nog steeds weg: “Heren, ik heb het koud!” Ze werd door twee agenten in haar scootmobiel geholpen, kon vertrekken nadat alle formaliteiten afgerond waren en ging naar de nabijgelegen coffeeshop.
De politie bekeek tegen 19.00 uur in het kantoortje van de supermarkt de camerabeelden.
De vrouw is een oude bekende van de hulpverleners. Zo werd ze begin januari van winkeldiefstal verdacht in een supermarkt aan de Coosje Buskenstraat. Nadat agenten de gegevens hadden opgenomen, reed ze naar buiten en knalde op een fietsaanleunbeugel, ze hing ondersteboven in haar scootmobiel. Omstanders moesten haar ontzetten. Enkele uren later belden geschrokken voorbijgangers 112 omdat ze voor een winkel in de Walstraat zat te slapen in haar voertuig, blootsvoets in de kou, en nauwelijks reageerde. Ook toen kwamen een ambulanceteam en een motoragent op de melding af.
De vrouw – naar eigen zeggen woonachtig in Middelburg – zei vanavond over de politie-inzet: “Ik kan niet meer lopen, ik kan niks meer, het kan me niet schelen”.
